Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
maria stevens
Hoi allemaal,
Ik vind zo weinig verslagen van mensen die een lift hebben gedaan, dat ik besloot om er zelf een te plaatsen. Ik ben 47 jaar oud en vond de huid om mijn kaaklijn aardig slap worden. Ik zie er eigenlijk nog heel goed uit, wordt meestal jonger geschat en geniet daar van. Dat wil ik nog even zo houden. Ik heb dan ook besloten dat ik mijzelf één keer ‘verwen’ met zo'n luxe operatie als een lift en dat het dat ook is.
Nou verwennen wil ik het nu niet meer noemen…..
Dag 1 De operatie
Ik ben zenuwachtig, want eigenlijk wil ik het al dagen afzeggen. “Wat doe ik mijzelf aan, waarom doe ik dit en hoezo wilde ik dit ook al weer”, zijn vragen die voortdurend door mijn hoofd heen razen. Maar iedere keer als ik de huid van mijn kaken weer omhoog trek word ik blij, dat is waarom ik het wil en ik kan weer een uurtje verder.
De kliniek is van dr. Van Canneyt te Gent….heeeeel goede plastische chirurg die oa, gespecialiseerd is in hand-chirurgie (dat zijn de beste chirurgen, heel verfijnd!) Ik kende hem al van andere operaties, want ik heb er al een paar gedaan ( vandaar ook de belofte dat dit de laatste is…ik raak anders verslaafd aan chirurgie ::o )
Ik ben nog altijd bang voor alle fouten die er gemaakt kunnen worden: een zenuw die geraakt wordt of een bloeding, scheef getrokken mondhoeken en andere enge dingen die ik gelezen heb op internet (nooit doen vlak voor een operatie) alles gaat door mijn hoofd. Maar deze dokter is zo zeker van zichzelf en niet vanuit arrogantie, maar vanuit plezier in zijn vak, dat ik mij er toch maar aan overgeef.
De pijn voel ik niet als ik bijkom. Een enorm verband prijkt er om mijn hoofd en ik ga na een aantal uren met mijn lief weg.
We slapen in een hotel vlakbij en hebben het rechtstreekse nummer van de arts, die wij ten alle tijden mogen bellen als er iets is. Eerst voel ik mij nog prima, we liggen tv te kijken in het hotel, hebben nog wat gegeten maar langzamerhand raakt de verdoving uitgewerkt en de pijn komt in golven opzetten.
Ik ben niet kleinzielig, maar die paracetamols doen helemaal niets voor mij. En ik wordt ook misselijk, misschien had ik die lasagna niet moeten eten die avond, ik voelde me echter zo goed …..
Die nacht heb ik voor, achter en op het toilet door gebracht. Zittend op de vloer, hangend in een leeg bad met stripboekjes. De pijn en de misselijkheid zorgden voor een hele nare eerste nacht, maar ach die zit er in ieder geval op en er is niets gaan bloeden. We mogen dus naar huis.
Dag 2
Een dag waarop het grote verband mag plaats maken voor een strakke bandage van elastiek. Verfijnd in zwart zodat je er toch nog een beetje leuk uit ziet, zo verzekerde de zuster mij met een grote grijns. Ik zie eruit als een Ninja krijger, maar dan minder stoer.
Het verband afdoen vind ik eng, wat ga ik te zien krijgen en hoe is het uiteindelijk allemaal geworden.
Het valt mee, het naaiwerk langs mijn oor is zo verfijnd, dat zelfs net na de operatie je het bijna niet kunt zien, deze arts is echt goed! Verder ben ik nauwelijks blauw en ook nauwelijks gezwollen. De pijn is best heftig en ik slik zoveel mogelijk paracetamols, gooi er een diclofenacje bij, maar niets mag baten. Het werkt zo slecht dat ik de hele tijd pijn heb. Ik kan ook niet eten, want ik kan mijn mond nauwelijks open doen, maar daar had ik gelukkig op gerekend dus ik eet nu babyvoedsel. Erg lekker met een beetje zout en peper erbij, dus dat is helemaal niet erg. Alles vloeibaar, misschien val ik nog een kilootje of wat af, zo hoop ik stiekem.
De pijn in mijn hoofd is wel heel vervelend, zeker voor de nacht, want ik slaap altijd op mijn zij en ik moet dus nu mét pijn op mijn rug slapen en ook nog met extra kussens. Ik voorzie eenzelfde nacht als daarvoor.
Ons bed kan gelukkig omhoog met een motor, dus ik hoef niet te schuiven met kussens, maar ik besluit om een slaappil te nemen. Die werken zeker 6 a 8 uur door, staat er op de verpakking en met een zucht van verlichting neem ik er eentje. Even geen pijn meer voelen lijkt mij heerlijk.
3 uur later ben ik weer klaarwakker, wakker geworden door de pijn. Zuchtend ga ik naar beneden om een kopje thee te drinken en maar wat tv te kijken. Ik lig op de bank met kussen in mijn rug en alles doet mij zeer. Mijn nek van het rare liggen, de pijn in de wonden, in mijn hoofd en mijn kaken, en ik besluit om op internet te zoeken naar andere verhalen.
Het enige wat ik kan vinden zijn verhalen met zinnen erin als : “ je voelt eigenlijk weinig tot niks, er is sprake van weinig pijn en het beetje pijn dat u voelt kan heel makkelijk met paracetamol onderdrukt worden”. Ik word er niet goed van, ben ik dan zo'n watje?
Maar gezien het feit dat ik eigenlijk al in ieder deel van mijn lichaam ben geopereerd of dat ik er iets gebroken heb, krijg ik zelf die indruk toch niet. Volgens mij willen al die klinieken niet dat mensen weten hoe zeer het doet, want dan komen ze gewoon niet meer!!
dag 3
Eigenlijk is het dag 2 PO, zoals dat zo mooi heet ( post operatief) , maar ik wil gewoon dat het sneller gaat, dus ik tel de eerste dag mee! Ik ben ál op dag 3 bedenk ik die ochtend als ik van de bank op sta. Dus dan moet het nu toch beter worden? Ik mag ook douchen en besluit om dit vandaag te doen. Mijn lief zal mij helpen want ik heb een lage bloeddruk en ga daardoor nogal makkelijk van mijn stokje.
Ik doe de band af en ik schrik mij rot, wat een dikke kop heb ik! Dat past helemaal niet bij mij! Het bijzondere is dat ik voor deze operatie nog nagedacht heb over het injecteren van eigen vet, lipofilling, maar die verhalen schrokken mij zo af, dat ik het maar niet heb gedaan. Nu zie ik hoe slecht mij volle wangen staan, dat hoort niet bij mij. Dat is dan weer een geluk bij een ongeluk besluit ik.
Maar ik ben ook overal blauw, ondanks alle Arnica pillen die ik geslikt heb. Misschien was het dan nog erger geweest, ik weet het niet, maar ik zie er raar uit.
Ik hoop dat het allemaal goed komt, maar de douche is heerlijk.
Mijn lief heeft zich uitgeleefd in allerlei vloeibaar voedsel en ik eet mij helemaal vol. Ik heb voortdurend honger, en ik vermoed dat het komt omdat mijn lichaam aan het genezen is. Ik besluit om naar mijn lichaam te luisteren en dus veel te eten. Ik heb het al zo zwaar…..><
De dag gaat langzaam voorbij, want de pijn blijft opspelen en lijkt alleen maar erger te worden. Als verpleegkundige ken ik alle verschijnselen van een ontsteking en daarvan heb ik er geen één. Dus het is gewoon wat het is. En ook die nacht is waardeloos, want de slaappillen werken bij mij maar 3 uur.
Dag 4
Ik ben moe en lusteloos door het gebrek aan slaap, de pijn in mijn lijf dat zich overal heen lijkt te bewegen, en het feit dat ik er ook nog niet uitzie, maakt het er niet makkelijker op. Ik weet dat ik er zelf voor gekozen heb, ik weet dat het ook weer goed komt, maar het duurt wel heel lang zo. De pijn neemt niet af, wat ik er ook in gooi. Vriendinnen zijn langsgekomen en hebben heel lief gezegd dat ik er zo schattig uit zag, maar ze liegen natuurlijk zoals vriendinnen horen te doen.
Ik zie mijn dikke gezicht, met de rare randen van de Ninja muts in mijn wangen, ik kan niet lachen want dat trekt en bovendien ziet alles er scheef uit, dus ik hoop heel erg dat dit beter wordt. Ik eet maar weer wat babyvoedsel en lees op internet dat je op de vierde dag al vaak geen pijnstiller meer nodig hebt.
Ik snap er niets van. Die avond vind ik een ibuprofen in mijn kast en ik eet hem onmiddelijk op, wie weet.!
Een half uur later is mijn oude zelf een beetje terug, de pijn is onderdrukt door de ibuprofen en ik voel mij gelijk een stuk beter. Ik bel zelfs even met een vriendin, terwijl ik bijna niet kon praten van de pijn.
Ik neem er voor het slapen gaan ook eentje en een slaappil erbij en ik slaap die nacht zowaar 5 uur achter elkaar. Ik ga eruit, haal weer een ibuprofen en slaap daarna nog 2 uur. Ik voel mij een stuk beter.
Dag 5
Ik kan wel zingen, zoveel beter als ik mij voel. Ik ga lekker douchen, ruim wat spulletjes in huis op ( heel licht en met mijn hoofd omhoog!) en voel mij beter dan in dagen. Ik krijg bezoek, ik eet zelfs een boterhammetje zonder korstjes en voel dat ik aan de beterende hand ben. Heerlijk. Ik ben nog wel gezwollen en blauw, maar op internet staat dat dit met een week vaak weg is. Ik wacht het af, want het ziet er nog behoorlijk heftig uit. Het kan mij niet zo schelen, ik voel mij gewoon beter.
En weer een redelijk goede nacht, met 1 keer opstaan en weer verder slapen.
Dag 6
Ik voel mij slechter dan gisteren en dat is vreemd. Ik kon gisteren langer zonder pijnstiller dan vandaag. Ik word er chagerijnig van en vraag mij af waarom ik mijzelf dit in vredesnaam aan heb gedaan. Tot ik de bandage afdoe en zie dat de zwelling aan het verminderen is. De blauwe plekken lijken te zakken van mijn wangen meer richting mijn nek en ik zie toch vooruitgang.
Ach een ibuprufennetje en een excuus aan mijn maag en lever, en ik voel mij al weer een stuk beter. Ik blijf vandaag toch iets meer rust houden, en schrijf wat op mijn computer, mail hier en daar heen, schoon mijn hyves eens op en heb het idee dat deze dag zich snel voortspoed. Ik slaap deze nacht voor het eerst een beetje op mijn zijde en dat voelt voor mijn rug zo heerlijk aan dat ik zomaar 6,5 uur achter elkaar doorslaap. Het zijn lichte slapen, maar zonder slaaptabletten en ook geen pijnstiller in de nacht. Ik ga echt vooruit nu.
Dag 7
De dag dat ik het bovenstaande verhaal aan het tikken ben. Ik zit zonder Ninja band om mijn hoofd lekker achter de tafel te typen. Morgen mag de band officieel overdag af, maar ik ben een beetje aan het smokkelen vanavond. Heerlijk, die band trekt ook allerlei sporen in mijn wangen en in mijn oren, dus die zorgde voor extra pijn.
Ik heb alleen vanavond om 18 uur een pijnstiller genomen, omdat ik patatjes wilde eten. Echt kauwen doet nog steeds pijn, wel steeds minder, maar gewoon niet fijn, dus ik had er wel een pijnstiller voor over, om dat niet te hoeven voelen. Heerlijk gegeten, vandaag veel geschreven op mijn computer en echt de eerst dag dat ik mij weer wat mijzelf voel. De pijn is heel goed te doen nu, de zwelling neemt nu echt af en ik zie mijn eigen gezicht al weer bijna terug. De blauwe plekken zijn er nog, maar zakken af naar geel en dat is een goed teken. Het jeuken begint bij de hechtingen toe te nemen, wat ook een goed teken is. Ik ben op de goede weg.
De foto's die ik iedere dag maak zijn eruuug grappig. Het is een soort van freakshow, maar ik zie de vooruitgang gelukkig ook!
Dag 8
Al weer een week geleden dat ik geopereerd ben! Als je in de eerste dagen zit, lijkt er geen eind aan te komen en nu al weer een week verder. Het is een goede dag vandaag. Ik mag overdag het Ninja masker af en dat lucht enorm op. De gordijnen kunnen weer los (
) want ik loop niet meer voor gek door mijn huis. Iedereen kan zo mijn huiskamer inkijken, de stoep loopt voorlangs.
Het gevoel in mijn wangen en huid is heel vreemd. Ik voel pijn en trekken, branden en gekke zenuwscheuten bij mijn oor, maar de huid daarvoor is gevoelloos. Dat is heel eng om aan te zitten, je voelt aan je eigen wang en dat voel je aan je vinger, maar je voelt het niet bij die wang….idioot gevoel echt waar. Daaronder is het juist heeeeel gevoelig, daar kan ik bijna niet aanzitten. Dan zijn er weer stukken huid die al redelijk normaal zijn en plekjes die voelen alsof ik gekneusd ben ( wat ik natuurlijk ook ben). Maar al met al zie ik er al weer een stukje meer als mijzelf uit,
De zwelling zit nog onderaan mijn wangen en op mijn kaken, van mij mocht het blijven zitten want ik ben vrij mager in mijn gezicht en dit staat mij wel ! Maar dat zal niet gaan gebeuren ben ik bang,. De blauwe plekken gaan minder snel weg dan ik zou willen, het zakt wel naar de onderkant van mijn kaken en in mijn nek, maar is soms nog behoorlijk blauw. Andere stukken zijn geel en groenig en sommige plekken zijn ineens helemaal roze. In mijn nek is het een heel raar verhaal, het lijkt wel alsof ik mijzelf heb opgehangen en weer bedacht….een grote lange horizontale blauwe streep. Ik vermoed dat het komt door het Ninja masker, dat zit precies op die hoogte in de nek. Alsof het bloed daar tegen gehouden werd door de elastieken rand. Ik moet er wel om lachen , maar draag toch maar een koltrui.
Ik heb deze dag alleen om 18.00 uur een pijnstiller genomen omdat het eten nog zeer doet, en ik wilde graag mee eten met het avondeten, in plaats van een potje babyvoedsel. Toch voel ik mij wonderlijk goed eigenlijk.
Dag 9
Ik ben vandaag wezen winkelen! Jahaaa…wel in een andere stad hihihihi….want ik wilde niet het risico lopen dat ik iemand tegen kwam die mij spontaan om mijn, nog steeds gezwollen en pijnlijke, nek zou vliegen. Ik ben nogal een knuffelkont, dus het zou ook opvallen als ik afstand zou houden. Een beetje make-up op de blauwe plekken in mijn gezicht, mijn (gelukkig) lange haren los en ik zag er eigenlijk heel goed uit.
Wat tegenviel was het lopen, dat dreunde door tot in de wonden voor mijn oor, dus ik liep een beetje voorzichtig. Maar in het geheel was ik heel blij. Heerlijke afleiding en leuke kleding voor mijn lieverd gekocht en niets voor mijzelf. Ik had net een heeeeele dure operatie achter de rug, dus hij was aan de beurt (
Na een paar uurtjes was ik toch echt moe, dus we zijn weer naar huis gegaan en ik lig nu heerlijk op de bank te typen. Ik hoef geen pijnstiller meer, want het is nu echt goed te doen. Ik moet ook eerlijk zijn, ik heb in het verleden veel pijnstillers geslikt door een auto ongeluk, dus het kan zijn dat ze bij mij eigenlijk niet zo goed werken. Ik heb normaal een heel hoge pijngrens, maar misschien kon ik er dit keer slechter tegen. Voor mij was het in ieder geval pijnlijker dan ik had verwacht, maar als ik nu kijk….1 week later, dan denk ik: “waar heb ik het over? ” . Het is geen knipbeurt bij de kapper, het is een operatie, met narcose ( roesje) en al. Er wordt in je gesneden, gerommeld en je hebt wonden….eigenlijk niet gek dat je pijn hebt 8-)
Ik zie nu ook een beetje het resultaat, het is nog moeilijk te bepalen, omdat door de zwelling je huid ook strak staat. Ik ben steeds een beetje bang dat straks de zwelling weg is en mijn huid weer slap op den kaken hangt …..maar ik ga ervan uit dat 2 cm huid aan iedere kant weghalen, toch zijn effect moet hebben.
Voor de mensen die willen weten wat het mijn gekost heeft ( ook belangrijk!) Ik heb 2250,00 Euro betaald. Dat is inclusief de hoofdband, de narcose enz. Daarnaast moest ik nog wel een nachtje in een hotel verblijven, die was vlakbij en dat kost ( samen met mijn man) 80 Euro.
Dus dan weten jullie ook gelijk wat je kwijt bent.
Als het resultaat wordt wat ik nu kan zien, dan is het iedere cent waard…..ik zie er echt stukken jonger uit. Ik besef nu pas hoezeer je echt ouder lijkt, juist door hamsterwangentjes en een slappe kaaklijn. Ik hoef echt niet mijn hele leven jong te blijven, maar ik zet de klok nu toch heerlijk een paar jaar achteruit en daar ga ik fijn van genieten!!
Dag 14
Vandaag was het een bijzondere dag, mijn hechtingen achter het oor gingen eruit en de lijm aan de voorkant mocht eraf. Dit moet door in bad te gaan liggen weken en hopen dat het dan een beetje los laat. Dat laatste liep iets moeilijker dan gedacht. Dus ik moest het er echt af peuteren, niet zo fijn gezien de gevoeligheid daar, maar ik wilde het er zo graag af, dat ik toch doorbeet.
Wat er onder wegkwam was zo mooi en zo verfijnd dat ik echt verbaasd was. Het is nu nog wat rood en iets gezwollen, maar ik kan nu al zien dat het beslist een prachtig minuscuul lijntje gaat worden dat je eigenlijk niet meer ziet in de plooien van het oor zelf.
Een vriendin kwam vandaag binnen en zij was onder de indruk van hoe ik eruit zag. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog iets zwelling heb en dat misstaat mij niet, dus ergens in mijn achterhoofd bedacht ik al dat ik misschien toch eens iets vet moet inspuiten, maar voor nu geniet ik er maar van. Maar het ziet er echt jonger uit, je kunt er niet je vinger op leggen en toch is er verschil.
Ik ben heel blij met het resultaat, maar in alle eerlijkheid: ik zou het nooit meer doen. Ik zou het ook niet zomaar iemand aanraden, ik vind het echt een grotere ingreep dan verteld wordt. Je moet beslist 2 weken vrij hebben en eigenlijk 3 weken. Want nu ik dit typ is het dag 17 en heb ik voor het eerst eigenlijk geen pijn meer. De zwelling is nu vrijwel weg en vandaag zie ik geen blauwe ( gele of groene) plekken meer. Ik vind het heerlijk dat ik hierna op vakantie ga, dan ben ik echt opgeknapt als ik weer ga werken.
Ik vind het goed geweest zo, ik zit nu strak in mijn vel en vanaf nu ga ik relaxed ouder worden….
Hartelijke groetjes,
Maria
