hallo allemaal,
Daar ben ik weer! Ik heb het dus achter de rug. Vandaag is de derde dag na de operatie en het gaat al een stuk beter dan gister. Ik heb best wel pijn aan mijn neus en gezicht en ben ook wel een beetje gezwollen. Gelukkig waren de mensen in de kliniek allemaal ontzettend aardig.
Toen ik bijkwam uit de narcose kwam dr. Nolst nog even bij me. Ik was toen een beetje geschrokken van het feit dat ze mijn neusbot toch hadden moeten breken. Het bleek namelijk dat ik een open roof had, dus de tweede delen van het bot waren niet goed teruggezet bij de vorige operatie. vervolgens vertelde hij dat er in mijn bot een cyste was ontstaan, deze heeft hij verwijderd. verder heeft hij ook al het littekenweefsel verwijderd, wat behoorlijk veel was. Ik maakte me best wel zorgen om deze berichten dat ik daarna moest huilen. Toen is de dokter nog een keer langsgeweest om me ervan te verzekeren dat het allemaal erg goed was gegaan, en dat het breken van het neusbot niet betekent dat de operatie niet geslaagd was. Volgens hem heb ik nu een neus gekregen die bij mijn gezicht past en die esthetisch verantwoord is. Ik ben erg benieuwd.
volgende week donderdag mag het kapje eraf. jammer dat de dokter dat niet zelf doet (hij moet weer naar het buitenland). Ik denk dat ik dan zo bang ben dat ik niet eens zal durven te kijken! maar op zich heb ik erg veel vertrouwen in zijn kunde, dus daar zal het niet aan liggen in ieder geval. Nu maar hopen dat er geen nieuw littekenweefsel zal ontstaan.
Het is alweer 6 jaar geleden dat ik mijn eerste neuscorrectie onderging, en was alle ongemakken die daar bij komen kijken vergeten. Het is best wel heftig, vooral emotioneel (vooral omdat het om een revisie gaat in mijn geval). Ik ben wel minder gezwollen dan de eerste keer, dat scheelt.
bedankt voor jullie berichtjes! Als iemand vragen heeft over het verloop van mijn herstel etc. mag je die altijd stellen.
Hoe deden jullie dat trouwens met lachen als je zo'n kapje op hebt? ik moet best veel lachen altijd, maar ik ben zo bang dat ik daarmee iets scheef trek…
liefs,
tanja